Pierwsza zbiórka była taka bardziej luźna. Przedstawialiśmy się wszyscy sobie nawzajem. Nie wszyscy ale niektóre osoby się znały.  Podawaliśmy tak jakby swoje życiowe dane czyli: Jak się nazywamy, czym się interesujemy, i co najbardziej lubimy robić. Gdy wchodziliśmy do sali co niektóre osoby miały kamienne twarze. Tak jakby czegoś się bali. Ale potem...potem wszyscy byli uśmiechnięci. Bawiliśmy się w zabawę, która się nazywa "numerki". Wszyscy usiedli a druhna Ania podchodząc do każdego  nadawała numerki, znaczy mówiła każdemu jaki ma numerek i dodawała że ma go pamiętać. Zabawa polegała na tym, że każdy uderzając o swoje kolana dwa razy  mówił swój numerek, a klaskając o swoje dłonie dwa razy mówił  numerek kogoś innego, np . uderzył dwa razy mówił 1- 1 uderzył o ręce mówił 18 - 18. Spodobała się ta zabawa wielu osobom. Druhna Ania i druhna Karolina, one były takie... sama nie wiem jak to opisać, takie promienne, każdy z nas podchodząc do nich i na pożegnanie podając lewą dłoń otrzymywał taki promyk uśmiechu.